หอเล่านิทาน

หอเล่านิทาน

หอเล่านิทาน คำกล่าวที่อาทิตย์ติดต่อมาครั้งแรกเพื่อปรึกษาเรื่องรูปแบบอาคาร หลังจากอาทิตย์เล่าสิ่งที่กำลังจะทำกับอาคารหลังนี้ เราไม่ลังเลใจเลยที่จะขอเป็นผู้ถอดความเรื่องราวให้เป็นภาพของอาคารหลังนี้และเราก็ได้รับโอกาสนี้ เราฟังเรื่องราวความผูกพันของคน ป่า น้ำ ภูเขา และอาชีพของผู้คนที่เกี่ยวข้องกับ ชาและน้ำผึ้ง ที่อาทิตย์เล่าให้ฟังอีกทั้งนิทานที่ชาวปกากะญอสอนลูกหลาน นิทานที่เป็นดั่งจักรวาลของชาวปะกากะญอ ที่ไม่ได้แค่เขียนเป็นตัวหนังสือแต่เป็นการเล่าด้วยคำพูดจากรุ่นสู่รุ่น หอเล่านิทานจะทำหน้าที่เป็นพื้นที่ของการส่งต่อจักรวาลนี้สู่คนรุ่นต่อๆไปที่ไม่ใช่เพียงชาวปะกากะญอเท่านั้นแต่ยังรวมไปถึงผู้คนภายนอกที่เข้ามาฟังก็จะได้รับการส่งต่อไปด้วย ชั้นล่างของหอทำหน้าที่เล่าเรื่องราวอาชีพและผลผลิตของคนในหมู่บ้าน ผ่านรูปแบบของกล่องลังสี่เหลี่ยมเลี้ยงผึ้งที่วางซ้อนกันเป็นชั้นๆ วางบนหินที่รวบรวมจากลำธารของหมู่บ้านทำหน้าที่เป็นฐานของหอและบันไดที่จะนำพาไปยังชานเล่านิทานที่ทอดตัวคลุมลำธารไว้ เสียงของลำธาร ลม นก แมลง เป็นดั่งดนตรีประกอบการเล่านิทาน ที่ผู้ใหญ่ในหมู่บ้านกำลังขับกล่อมให้ลูกหลานได้ฟัง ความอบอุ่นของกองไฟในเตาต้มน้ำชา ที่อยู่กลางชานจากกองฟืนที่วางเรียงเป็นผนังของหอถูกนำมาใช้เพื่อความอบอุ่นของผู้คน เมื่อผ่านชานขึ้นไปบนชั้นสองของหอถูกสร้างไว้เป็นห้องเพื่อเป็นพื้นที่ของการสนทนา การเล่าเรื่องผ่านการฉายภาพ การจัดนิทรรศการ จึงเป็นที่มาของผนังที่เปิดได้รอบตัวตามแต่ผู้ใช้งาน ผนังของชั้นสองทำจากไม้ไผ่ในพื้นที่ เมื่อกาลเวลาผ่านไปผนังไม้ไผ่ที่เสื่อมลงตามกาลเวลาสามารถที่จะเปลื่ยนแปลงซ่อมแซมโดยการร่วมมือร่วมแรงของคนในหมู่บ้าน หอเล่านิทานถูกสร้างขึ้นจากวัสดุในท้องถิ่น จากคนในพื้นท้องถิ่น เพื่อถ่ายทอดเรื่องราวของท้องถิ่นหินลาดใน